North Sea Jazz 2009

nsj09_entree.jpg

Dit jaar ben ik eindelijk naar NSJ gegaan. Ik wilde dat al jaren maar het kwam er steeds niet van. Gelijk maar een kaartje voor alle drie de dagen gekocht en me er in gestort.

Sfeer, locatie en organisatie
Wonderbaarlijk hoe men Ahoy kan omtoveren in een prachtige gezellige verzameling concertzalen. Veel grote doeken en wanden zorgen er voor dat de akoestiek prima is. Zalen hebben geen last van elkaars geluid. Er zijn standjes met cd’s, t-shirts e.d. en ook aan de interne mens is gedacht. Je kunt zowel buiten en binnen prima eten. Duur, dat wel. De bewegwijzering is prima en het schema is zo doordacht dat er geen grote menigten tegelijk op de loop zijn.
De sfeer is prima en gemoedelijk. Bezoekers zijn overwegend man en boven de 30. Mensachtige die buiten deze groep vallen zijn ook ruim vertegenwoordigd. De jongste bezoeker die ik gezien heb schat ik op 10.
Een aparte groep is toch de, mede door hun uiterlijk, zeer in het oog springende authentieke jazz liefhebber: perfect verzorgd ringbaardje (let wel: zonder snor!), sjaaltje, als nog haar aanwezig dan in een perfecte net iets te brede scheiding, colbert (rib?) en bovenal een ernstige blik.
Ook het vernoemen waard is de groep die een zeker nek-hernia zal gaan krijgen of al heeft, vanwege het op zeer authentieke wijze meebewegen op de muziek. een wonderlijk fenomeen…
Over de geluidskwaliteit was ik over het algemeen tevreden al blijft de bas een probleemgeval. Af en toe dacht ik dat de geluids man of vrouw “stront in de oren” had omdat het vreemd is om in het eerste nummer bijvoorbeeld in een saxofoonkwartet de sax niet te horen terwijl dat tijdens de soundcheck toch prima geregeld was.

Dag 1
nsj09_marzio.jpgMet 166 acts in drie dagen op 15 podia moet je keuzes maken dus begon dag 1 voor mij met de Marzio Scholten Group. Marzio is een Nederlandse gitarist die mooie thema’s schrijft die door de band prachtig worden uitgevoerd. Het was een prachtig openingsconcert en ik zal dus zijn CD “Motherland” aanschaffen.
Daarna op zoek naar Dhafer Youssef. Dat is een Tunesische luitspeler waar men in de pers zeer over te spreken was. Na op het web wat fragmenten te hebben gehoord meende ik dat het een interessant concert zou kunnen worden. Tijdens het tweede nummer heb ik met grote haast de tent verlaten. De goede man vond het heel hoog, lang en hard noten zingen belangrijker dan het spelen op zijn luit. Zijn om applaus en erkenning smekende blik die hij gedurende het zingen van die noten in de zaal bleef werpen werden mij te veel.
Toen volgde het Jonathan Kreisberg Quartet. De Amerikaanse gitarist gaf een concert waar de energie en de lol vanaf spatte. Hij kondigde gedurende het concert aan bezig te zijn met het volgen van een (meen ik) griekse snarenbespeler en dat hij was aangestoken door door hem gespeelde thema’tjes. Ik hield mijn hart vast omdat dat soort zaken best smakeloos kunnen uitpakken maar gelukkig bleek dat een wondermooi stuk op te leveren waarde zaal mee plat werd gespeeld.
Toen op naar de grote zaal “Nile” om de Engelse Zangeres Duffy te gaan beluisteren. Op haar eerste CD Rockferry staan wat aardige nummers. Ze heeft ook een zeer indrukwekkend stemgeluid. Helaas was dat het slechtste optreden dat ik gezien heb op NSJ. Een paar kwalificeringen: Mechanisch, geforceerd, akelige vibrato, geen vonk, lelijke “plastic” strijkers, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Domper dus. (Later hoorde ik trouwens dat ze ook geen toestemming gaf voor uitzending…)
Na twee nummer snel naar buiten om nog iets mee te pikken van het japanse OIL&”PIMP”SESSIONS. De uitbundig uitgedoste Japanners spelen (naar eigen zeggen) “Death Jazz” en zetten daarbij de zaal op zijn kop. Prachtig!
Weer terug naar “Nile” voor RH Factor van trompetist Roy Hargrove. Vette R&B en soul spat van het podium. Ik heb het echter gehad na zoveel concerten op 1 avond en neem na een half uur afscheid van NSJ om vermoeid maar voldaan huiswaarts te keren.

Dag 2
nsj09_zorn1.jpgHet eerste concert op dag 2 was dat van John Zorn en zijn project Bar Kokhba: spannende, avontuurlijke muziek met elementen uit de surfmuziek en het Midden-Oosten. Ik ben al jaren een bewonderaar van Zorn alhoewel ik lang niet alles van hem goed vind. Ik was bij het reünie concert van zijn band Naked City in Amsterdam een aantal jaren geleden en dat is een van de krachtigste concerten die ik ooit bezocht heb.
Hij dirigeerde Bar Kokhba vanaf zijn stoel (doet hij altijd) en zorgde door het aansturen en combineren (op z’n zappa’s?) van muzikanten en thema’s voor een prachtig en verassend geheel. Er ontstonden hele mooie dingen op het podium en wat vooral opviel was het enorme plezier dat de hele troep had tijdens het maken van deze muziek. Heeeeeeeeel mooi!
Op naar het Lee Konitz kwartet. Zit je daar ruim van te voren op een mooie plaats, blijkt bij het starten van het concert dat Lee zelf (de oude knar) er niet is, dat er ook geen vervanger is en dat de rest dan maar zonder hem gaat spelen. En dat terwijl ik juist voor Konitz kwam. De man is een fantastisch saxofonist. Nog even blijven luisteren maar mijn oogleden werden zwaar en voordat ze dicht vielen ben ik opgestapt. (Later zag ik dat er op enkele schermen af en toe programma veranderingen werden doorgegeven, maar als kersverse NSJ bezoeker kun je niet alles in de gaten hebben :-)
nsj09_herman.jpgEven rustig eten, sfeer proeven, kraampjes kijken en kletsen met mede bezoekers en daarna op naar het Benjamin Herman Quartet. Ik kende deze saxofonist eigenlijk alleen maar van zijn stuwende stukken waarbij hij zelfs als hij niet speelt door te gillen en te roepen altijd hoorbaar blijft. Tijdens dit concert bleek dat hij in de rustige stukken met een prachtige toon hele mooie lijnen neer zet. Kippenvel! Met een even enthousiaste muzikant gitarist Anton Goudsmit naast zich, en bassende cellist en knallende drummer kon de set niet stuk!
Als afsluiting van de zaterdag: Accordionist Richard Galliano. Sfeervol maar af en toe wat te gladjes. Teug naar huis…

Dag 3
Om 16.00 uur: weer naar Zorn, maar nu met een groter ensemble voor het project “Filmworks”, een selectie uit zijn enorme hoeveelheid werk voor films en documentaires. (Zorn was dit jaar “artist in residence” en trad meerdere keren op met verschillende bezettingen.) Het concept was het zelfde als bij Bar Kokhbar maar met een grotere bezetting (die steeds wisselde) was het weer een prachtige verzameling muziek. En weer spatte het plezier van het podium.
Het Roy Haynes Trio Feauturing Danilo Perez and John Patitucci. Ik wil de zo’n legende als Haynes wel een aan het werk horen en dat viel niet mee. Af en toe leek het alsof er motorisch iets niet helemaal meer in orde was, als of hij iets wilde wat er niet meer uit kwam. Als met al toch een mooi concert mede door bassist John Patitucci die op zijn contrabas snelheidsrecords kan verbreken maar dat deze avond bijna niet deed.
nsj09_spalding.jpgVol verwachting in de lange rij naar het concert van de zangeres/bassiste Esperanza Spalding. (jammergenoeg daardoor wel het concert van het Susanne Alt Quartet gemist, zou ze nou boos zijn?) Ze zingt en bast prachtig (en dat nog wel tegelijk!) en speelt met haar band aanstekelijke stukken. Ze speelt ook met het publiek maar moet volgens mij wel uitkijken dat ze niet Erykah Badu achtige trekjes gaat vertonen. Heel mooi concert, dat wel…

En toen: even uitblussen, ijsje eten, en naar huis. Volgend jaar weer! maar of ik het dan weer drie dagen vol houd? En leuk om te zien hoeveel mensen het hetregentbijnanooit t-shirt lezen en dan achterblijven met een verbaasde blik :-)

(hieronder de links naar de genoemde artisten)

http://www.marzioscholten.com/
http://www.dhaferyoussef.com/
http://www.jonathankreisberg.com/
http://www.iamduffy.com/
http://www.myspace.com/soilpimpuk
http://www.myspace.com/RoyHargrove
http://en.wikipedia.org/wiki/John_zorn
http://en.wikipedia.org/wiki/Lee_Konitz
http://www.benjaminherman.nl/
http://www.richardgalliano.com/
http://www.myspace.com/royhaynes
http://www.esperanzaspalding.com/
http://www.susannealt.com/

Dit bericht is geplaatst in Andere zaken, Muziek. Bookmark de permalink.

Reacties zijn gesloten.