De laatste toevoeging in deze serie is al iets meer dan een jaar geleden. Niet dat er in de tussentijd niets stomme-koe-achtigs is voorgevallen, maar ach, je went er aan…
Vandaag toch weer een nieuwe aflevering:
Bijnanooit ligt even in de kreukels:
Afgelopen woensdag kwam in de Nijmeegse Javastraat plotseling een medefietser uit een uitrit tevoorschijn. Ik reed met een gangetje van zo’n 20 km/u tegen hem aan en we gingen beide hard (en ik hard vloekend) tegen de vlakte.
“Ik heb je niet gezien” zei hij, “dan heb je niet gekeken” zei ik. “Je was verborgen achter deze geparkeerde auto” zei hij. Zou hij beseffen dat kinderen van een jaar of 7 op hun fiets ook achter zo’n auto verborgen zouden zijn en dat hij die dan ook omver had gereden? Ik rijd op een hoge ligfiets (2 x 26″ wielen) met een enorme spot voorop, dus ben niet makkelijk over het hoofd te zien.
Mijn fiets bleek het nog te doen en na het uitwisselen van wat gegevens en met flinke pijn aan mijn been, arm en rug heb ik de terugweg hervat. Het was per slot van rekening nog maar 17 kilometer ;-)
bijnanooit in de kreukels
Bij thuiskomst bleek er een “Lapje vlees” van mijn elleboog te hangen en het bleef maar bloeden. Zoiets moet gehecht, dus op naar de huisartsenpost. Verder: blauwe plekken en schaafwonden op rug, benen, armen en gezicht en een al snel beginnende spierpijn en rug en benen.
Op naar de huisartsenpost (met de auto terug naar nijmegen dus) waar bleek dat het “lapje” gelijmd kon worden. Verder van alles nagekeken, schoongemaakt etc. en weer naar huis.
De volgende morgen bleek opstaan bijna onmogelijk, mijn rechterbeen deed raar, mijn rug deed pijn en ik voelde me een oude man ;-) Inmiddels werkt alles weer vrijwel naar behoren. Door de gevoelige plek op mijn rug vrees ik dat ik even niet op de ligfiets kan…
1 Reactie op Bijnanooit in de kreukels